Ik ben een schrijver.

Lange tijd durfde ik dit niet toe te geven. Ik schreef wel, maar mezelf een schrijver noemen - dát durfde ik niet.

Overdag had ik een 'normale' baan, ik was rechter, en in de avonduren en elk ander vrij moment dat ik te pakken kon krijgen (ja, soms ook 's nachts) schreef ik. Een beetje zoals een superheld dus, alleen was mijn superheldenkostuum meestal een joggingbroek en een vormloze maar comfortabele trui. 

Jarenlang werkte ik aan een manuscript. Want ik had een doel: mijn boek zou op een dag in de boekwinkels liggen. Vol goede moed stuurde ik het naar uitgeverijen. Na een maand of drie kreeg ik de eerste standaardafwijzingen; mijn manuscript paste niet in hun fonds. 

Ik pinkte wat tranen weg en schreef door. Schrapte passages, veranderde verhaallijnen. Na ongeveer een jaar stuurde ik het manuscript opnieuw naar een aantal uitgevers. Ik volgde een schrijfopleiding, stuurde het manuscript op voor een manuscriptanalyse, ontdekte wat ik 'fout' deed en ging opnieuw aan de slag.

Fast forward: het agentschap van Sebes & Bisseling zag wat in mijn manuscript en bood mij een contract aan. Wat volgde was een herschrijfronde, en nóg een herschrijfronde. Het resultaat ging naar uitgeverijen, sommige hadden het jaren eerder al afgewezen maar nu kwam het van een gerenommeerd agentschap, dus ja: deuren gingen open. En niet veel later had ik een contract bij uitgeverij Spectrum.

Mijn eerste roman, Het leven noemen, verscheen in augustus 2021. In elke boekhandel waar ik kwam maakte ik foto's van mijn eigen boek en aaide ik stiekem even over de kaft. Het ontving mooie kritieken en haalde de shortlist van de Hebban Debuutprijs.

In juni 2022 verscheen mijn tweede roman Wees niet bang. Ook dit boek werd goed onthaald, onder andere met een mooie recensie in het Parool.  

Ondertussen schreef ik ook columns, essays en opiniestukken, die werden gepubliceerd in onder meer de Volkskrant, NRC en Trouw. 

En langzaam maar zeker begon ik het aan te durven mezelf schrijver te noemen. Ik proefde de woorden 'ik wil mijn baan opzeggen' op mijn tong, totdat ze op een dag ineens daadwerkelijk uit mijn mond rolden. Sinds februari 2023 hangt mijn rechterstoga aan de wilgen.

Nu ben ik 'gewoon' schrijver - niets meer en niets minder. Of toch wel: ik ben ook schrijfdocent. Omdat ik geloof dat het in het leven draait om doorgeven. Van leven, liefde, maar ook kennis. Ik heb het geluk gehad te ontdekken wat een verrijking schrijven kon zijn in mijn leven. Dat gun ik iedereen!

Ondertussen schrijf ik zelf ook verder. Op 8 februari 2024 is mijn derde roman verschenen: Wat wij verzwijgen. Daarnaast werk ik nu aan mijn allereerste kinderboek.